HARITA téh kira bulan Pébruari taun ayeuna, can usum korona. Ku babaturan di lelewek Jelekong, Baleéndah, diulem ngariung ngabadamikeun garapan usahana, Abah ogé kaajakan ngokolakeun nu matak diulem.
Réngsé acara babadamian, diajakan balakécrakan di rumah makan nu teu jauh ti dinya. Balakécrakan téh nepi ka burit. Nya aramitan rék marulang. Batur mah marulang tarumpak mobil, ari Abah ngaligincing baé da biasa gé ka mamana téh mobilna sok ngéténg di jalan.
Tapi ku babaturan jeung barudakna dipapadonan ulah kana angkot cenah rék dijajapkeun kana (nyebut patalimarga onlén).
“Nya nuhun,” témbal Abah atoh asa dirajakeun rék dijajapkeun.
Nu kabayang dina pikiran téh rék dijajapkeun kana mobil gréb téa. Lah, samanéa laluasa, samobil ukur duaan jeung supir. Lamun kana angkot angot harita malem minggu geus moal boa bakal macét kacida, pangpangna lebah Dayeuhkolot, parat tepi ka Dayeuhngora alias Kota Bandug. Pati-pati macét gé dina Gréb mah moal kaganggu teuing.
Ngan panyangka téh nyalahan da basa geus waktuna rék miang, torojol téh motor, enya motor onlén alias ojol téa.
Saharita heneg. Puguh pangsebel-sebelna –henteu baé cadu– diboncéng kana motor komo peuting, komo jauh, Jelekong – Cibolérang. Boro-boro ku batur deuih ku anak jeung minantu gé horéam, kajeun leumpang kajeun kana angkot.
Rék nolak kumaha da cenah geus dipangmayarkeun. Nya teu majar kumaha antukna mah céklak wé nangkod na tonggong si ujang driver ojol bari saharita jajantung ngadulag neregteg, geumpeur, binarung keueung.
Ana clé ana dius motor laju. Jalan Raya Balééndah – Ciparay ayeuna téa geus “ngota” patalimarga pabuis. Lebah pertelon satutas Jelekong ka- Bandung-keun, ojol teu méngkol kiri mapay Jalan Raya nu dipaké ku umum, tapi lempeng duka jalan naon. Patalimargana teu pati loba, tapi ngajalankeunana tararik cacak ti peuting.
Naon nu dipikarémpan teu nyalahan, si ujang ojol geus mimiti haram jadol, ngajalankeun motor siga balap. Mokaha, bujur Abah nu ngan hiji-hijina kokompodan, késang mimiti renung. Asa geus golépak-golépak wé tijungkel. Antukna babacaan sabisa-bisa. Hih, si kunyuk ojol ni teu surti, angger wé ngadius.
Teu majar kumaha, éra-éra gé punduk si ujang ojol ditepak, motor nyisi.
“Aya naon Bah?”
“Tong gancang-gancang teuing mawa motorna Jang, bisi cilaka!” tokblak wé nyeuneu.
“Oh, muhun. Punten atuh manawi téh hoyong énggal dugi,” cenah saheuayna.
Dius deui, lumayan rada ngendoran. Ongkoh deuih kacandet macét lebah Dayeuhkolot mah.
Sugan téh enya rék terus éling. Na atuh lebah Jalan Soekarno-Hatta, si kasebelan téh der deui nitah sport jantung ka Abah. Mawa motor ka tengah, kituna téh bari leungeun kéncana nyenyekel HP terus ditingalian. Jadi nyekel setang motor téh ngan sabeulah. Puguh wé beuki ratug jajantung.
Ceuk kahayang teu kudu ningalian HP bari nyetiran motor da ké gé dibéjaan.
Tapi alhamdulillah tepi kalayan salamet.
“Tos dibayar nya Jang?” ngan sakitu-kituna ngomong téh, teu hayang nganuhunkeun, kapok, jaba jajantung angger ratug bangbaungeun.
Bah Arga,
Cibolérang – Bandung