Ieu mah pangalaman lawas, aya kana 6-7 taun katukang. Harita kuring ngontrak imah téh di pasisian. Perumahan téh leutik jeung siga anu bangkrut. Eta wé réa kénéh témbok henteu dipelur jeung lanté semén. Didongéngkeun téh pédah waé aya pulunganeunana, sahenteuna keur kuring sorangan.
Ku ningali perumahan siga kitu, kabayangkeun anu ngeusianana ogé tingkat ékonomina siga kumaha. Kuring sorangaan puguh keur nandangan kasusah anu pohara harita téh. Usaha bangkrut bari ninggalkeun hutang ka sababaraha tempat, utamana mah ka bank. Matak milih imah kontrakan téh anu murah.
Enya ogé papada ngaligeuh jeung si akangna, saenyana kuring mah taya reureuhna. Dagang onlén dikeureuyeuh, ngirim tulisan ka ditu ka dieu. Bari diniatan, sababaraha ogé pangasilan, anu utamana mah sagancangna nutup hutang.
Didongéngkeun téh saenyana lain curhat. Alhamdulillah sabada 6 taun téh réngsé babayar ka bank mah. Ngan ngarah kabayang, kaayaan ekonomi kuring jeung tatangga téh henteu laluasa. Tatangga ogé da puguh rata-rata kasabna henteu puguh, katingalina téh keur sapopoé ogé sok silih injeuman.
Deukeut ka taun baru téh sok inget ka tatangga harita. Moal disebutkeun ari ngaran jeung tempatna mah. Ngan unggal taun baru tatangga téh sok ngahajakeun begadang, menyambut taun baru cenah. Kungsi ngariung jeung tatangga séjénna, ngaliwet bari ngobrol ngalér-ngidul. Tapi jam 10 peuting ogé geus bubar, pangpangna bisi barudak kapeutingan.
Mindengna mah tatangga téh taun baruan ngajak sobat-sobatna. Sakali taun baru mah malah rada meriah. Pas jam dua belas peuting, sora kembang api asa deukeut pisan. Budak kuring anu kelas 3 SD ogé kagareuwahkeun saréna, terus ngajak ka luar. Enya waé, kembang api pating beledag di langit, terus ngagebray. Tatangga kalaluar. Resep ningalina ari deukeut mah.
Atuh anu nyeungeut kembang api beuki sumanget. Patémbalan jeung tempat-tempat séjén. Barudak naringalikeun bari ajrag-ajragan atoh. “Ayeuna mah di urang ogé ramé. Moal éléh ku lembur séjén,” cenah semu reueus.
Meureun biasa taun baruan siga kitu téh. Prah di unggal tempat, aya waé anu nyeungeut kembang api. Tapi di tempat kuring harita, sabada pésta taun baru téh aya buntutna. Si Tétéh, pamajikan tatangga téa, sababaraha poé tos taun baruan téh datang ka imah. Maksudna, nginjeum duit saratus rébu rupiah.
“Artos mah teu aya, tapi upami béas sareng endog mah aya,” ceuk kuring.
Si Tétéh unggeuk bari semu anu éra. Kuring gancang mawa béas bari terus ngupahan, tong asa-asa jeung éra-era, da pangabutuh urang mah sarua. ***
Lina Herlina – Sumedang
Katerangan:
Seratan ieu kantos medal di Manglé No. 2763