Hirup mah sabisa-bisa ulah ngagugulung géngsi. Sakadugana wé najan meureun bakal disapirakeun ku batur. Tapi bakal leuwih wirang, keur mah maksakeun jaba ngérakeun. Nya siga harita basa kuring ka uleman jeung babaturan nu diakukeun kabogoh.
Haté mah nyeri sabot nampa uleman ti popotongan. Keur mah ékonomi kuring can menyat, jaba masih jomblo. Uyuhan aya Wina nu daék diakukeun jadi kabogoh, émang manéhna bangun nu bogoh ka kuring, ari kuring nya aya hate kadualeutik najan can sagemblengna bisa mopohokeun popotongan.
Kabogoh—anggap wé kitu—geus aya. kari ayeuna rék indit kana naon. Enya da kuring mah teu boga motor. Jeung popotongan gé mimindengna mah naék Damri, kalan-kalan kana Grab mun keur kandel lokét.
“Nganggo motor nu Wina wé,” pokna téh.
Enya manéhna boga motor métik. Lumayan, tapi bakal jadi babandingan. Jol hurung ide, ah nginjeum wé motor Vixion nu Si Iwan. Jaba geus dipermak jadi rada-rada nyaruaan motor-motor nu dipaké dina sinétron ‘Anak Langit’.
Jung wéh kuring indit maké motor Vixion meunang nginjeum. Sampurna pan, mawa kabogoh kana motor hédéd heuheu.
Wina diboncéng ku kuring. Kangaranan usum hujan mah jalan gé jadi barécék. Samalah lob acai nu nguyumbang. Kuring anteng ngajalankeun bari sempal guyon jeung Wina.
Nepi ka lokasi. Motor diparkirkeun. Légégna mah kuring jeung Wina pacekel-cekel leungeun. Tapi aya nu anéh, can gé nepi lawang gedong, loba nu tinggerendeng. Keur kitu téh Wina ngusap buukna. Manéhna reuwas basa nyabak buukna kalotor.
“Aduh naha kotor?” manéhna ngarahuh. Sabot kitu ningali ka tukang. “Ya Allah, gaun Wina kotor kacéprétan,”
Nu tinggerendeng téh jadi tingcikikik. Kuring ningali kana tonggong Wina, Gustiii enya wé mani lamokot.
“Ah, ieu mah pasti kacéprétan ban motor nya? Ihhh, nganggo motor kitu téh tah kieu…” Wina baeud.
Kuring nepak tarang. Wina ngabetot ngangajak balik.
Haryana
Kasomalang, Subang